محمدعلی افراشته

در سالهای درور بیشک یکی از بزرگترین شاعران طنزپرداز ایران محمدعلی افراشته بودکه جالب است درمورد بمب اتم دست هیتلرووافور شعرگفته که خوشم آمد البته قبل ازانقلاب بسیارزندان دیدوزجرکشید

جیزجیزپفپف کیپ است عجب این وافور                   چشمم ازحدقه درآمد زده ام ازبس زور                                                               قهوه چی،بل بله،یک شش نخودی چاق بده                       این لاغره این بست بیندازش دور

چارپایه بده وچائی پرمایه بریز                               مرگ من آتش اخته بده وافورتمیز                                                      میرزامحمودتوازما همه فهمیده تری                                                  روی فهم است که دلال قماش وشکری

تاجرانی که وکیلند توبااغلبشان                   همنشین هم سرپا همره وهم سروسری                                                                              چیست این مساله بمب اتم لاکردار                           که شده وردزبان همگی دربازار

بله ازبمب اتم باخبر هستم اما                           درزبایدکه پیدانکندمطلب ما                                                                                  من به اندازه آن مخترعش مطلعم!           میدهم شرح ولی بنده بدانم وشما

به سرحقه قسم دیده ندیده باشید                           بالاغیرت که اصولا نشنیده باشید

بله دکتر چی چی اکسیدو چی چی یادم نیست   اینقدر هست که اکسیدو چی چی خیلی قویست                                                             تک خشخاش ازاینها که بیفتد به زمین                         میپراند همه را  صدکیلومتروصدوبیست

عجبا جلی وصلی که ازاین بمب اتم               هی هی ازشاخ اتم دم اتم سم اتم                                                                                   نزده دست به این حربه اگرهیتلرخان          به خیالت که قپی آمده  نچ،نچ قربان

صبرکن متفقین واردبرلین شوند                     ارتش سرخ دهد سان ورژه درمیدان                                                                              روزتسلیم بلاشرط که شددرآنشب                   ول کن هیتلرازاین بمب ولیکن زعقب

شیره ای بمب اتم راچه کنی خانه خراب          راست میگوئی ومردی خودت رادریاب                                                                  خانمانسوزترازبمب همین وافوراست                   انفجاریست دراین حقه که ناید بحساب

بشکن این معدن بدبختی وبیچاره گری         چشم واکن که جهان راست مبارک خبری

بعدازکودتای مردادسکوت اجراشد بردن نام افراشته جرم شناخته میشد بعدازشهریورسال بیست بعنوان شاعری وطن دوست ومستقل معروف یا بهتربگم محبوب شد درهزاروسیصدوبیست ونه روزنامه چلنگررا تاسیس کرد ازسرسیری هیچگاه شعرنگفت  شعار هنربرای هنر اورا نفریفت  نظراو بیشترمحتوای شعربود نه زیبائی صرف کلامی مجموعه داستانهای کوتاه اودر سال سی ویک بنام مکتب نو منتشر شد وبخاطر یک بیت چماقداران به خانه اش حمله کردند درچهارده آذر  ترک وطن به اصراردوستان برای وی بسیار سخت بود بهمین دلیل چندسالی بیش خارج دوام نیاورد ودرپنجاه ویک سالگی درصوفیه چشم فروبست ازهرآنچه عذابش میداد

تقدیم به آنهائی که فکاهی دوست دارند.               تامران  هامون